تاریخچه گرامافون
تاریخچه گرامافون برای آشنایی با چگونگی عملکرد این وسیله و مزایای آن مفید می باشد.
در سال 1877، توماس ادیسون، عموم مردم آمریکا را با اختراع فونوگرافی ( تاریخچه گرامافون ،طرح اولیه ) ، یک وسیله دستی که می توانست روی یک سیلندر موم سوار و صدا را ضبط کند، شگفت زده کرد.
او این دستگاه را کمی بیشتر از یک اسباب بازی دید.
اما مقدار آکوستیک آن محدود و کیفیت صدای ضبط شده ناخوشایند بود.
زیرا شنونده باید سیلندر را با دست به سرعت غیرمستقیم تبدیل می کرد.
صفحات ضبط قلع نیز باعث پیچیدن و پاره شدن می شدند و حجم بسیار کم داشتند.
الکساندر گراهام بل در دهه 1880 با تصحیح طراحی ادیسون، به دنبال جایگزین برای سیلندر موم رفت.
اما هیچ مخترعی ابزاری برای تولید موسیقی ضبط شده را اختراع نکرده بود.
امیل برلاینر
تاریخچه گرامافون
تولید یک ضبط، پیچیده بود. یک نوازنده مجبور بود که آواز بزرگی بخواند یا پخش کند که به اندازه کافی تقویت شود .
تا در یک ضبط شنیده شود، و این باعث می شود تا بیش از یک گروه کوچک جمع آوری شود.
سیلندرهای موم نمیتوانند در مقیاس بزرگ تولید شوند، که اغلب باعث می شد نوازندگان دهها بار ضبط یک ترانه خاص را انجام دهند.
سیلندرهای سنگین، باعث شد تا مصرف کنندگان تعجب کنند که آیا آنها در خانه های خودبه راحتی به آنها دسترسی دارند یا خیر.
از لحاظ فرهنگی، موسیقی ضبط شده دارای شهرتی غیرمعمول بود؛
جعبه موسیقی، که ابتدا در اواخر قرن نوزدهم اختراع شد، با مکان های غیر متعارف مرتبط بود.
به طور خلاصه، ادیسون توانایی کمی در موسیقی ضبط شده ایجاد کرد .
او ترجیح داد که فونوگرافی را به عنوان ابزاری برای کسب و کار، به بازار عرضه کند.
امیل برلاینر و شریک تجاری آینده او، جانسون، با حرکت به سمت جلو، فناوری به وجود آوردند که آمریکایی ها موسیقی را ضبط کرده و به اشتراک بگذارند.
در تاریخ 4 می 1887، یک مخترع آلمانی ، برای یک ثبت اختراع در واشنگتن دی سی به نام گرامافون با سطح ضبط استوانه ای را درخواست و در تاریخ 26 سپتامبر 1887 آن را ثبت کرد.
ایده برلاینر این بود که یک فونوگرافی ایجاد کند که دیسکهای مسطح تولید کند.
شرکت گرامافون او که در کامدن، نیوجرسی فعالیت می کرد.
در سیلندرهای ادیسون و بل، با ضبط صدا با برش جانبی در شیارهای دایره ای یک سطح صاف، به جای برش روی سطح رکورد، بهبود یافتند.
برلاینر الگوی دنبال شده برای قرن بعدیه پرونده های وینیل را ایجاد کرده بود:
شیار عمق یکنواخت با پایه های صاف، اما دیوارهای نامنظم.
همانطور که سوزن از طریق این دیوارهای نامنظم عبور می کند.
از طرف به طرف دیگر ارتعاش می یافت و صدا را پخش می کند.
اولین مدل، که در سال 1888 معرفی شد.
از یک دیسک صاف استفاده کرد که برای آن تکنیک های تولید انبوه را طراحی کرده بود.
مشکل برلاینر دیسک نبود، بلکه مکانیسم برای پخش آنها بود.
در سال های دهه 1890، ایلدریج جانسون، اپراتور یک فروشگاه ماشین کوچک در کامدن، دستان خود را بر پایه موسیقی گرین برلین گرفت و شروع به کار کرد تا بتواند آن را به عنوان یک محصول قابل اعتماد و با صدای معرفی کند.
او طراح خود را با ایجاد یک موتور پیشرفت داد که دستگاه با سرعت ثابت هفتاد و نیم در هر دقیقه حرکت می کرد.
جانسون به نوبه خود در قرن خود، یک پخش کننده واقعی موسیقی را تولید کرده است.
در سال 1901، برلاینر خود را با جانسون برای تشکیل شرکت ویکتور برای ساخت ماشین سخن گو ادغام کرد.
ویکتور به زودی تولید گرامافون ها را تحت سلطه خود قرار داد و راه هایی را برای فروش محصول به مخاطبان پیدا کرد. جانسون رهبران ناخوشایند در صنعت موسیقی را متقاعد کرد تا هنرمندان خود را در موم قرار دهند.
یکی از آثار به یاد ماندنی وی، علامت تجاری سگ بود که به “صدای استادش گوش می داد”.
این قطعه مالکیت معنوی، نام تجاری ویکتور را که از سال 1920 به بعد در سال 1929 توسط RCA به فروش رسیده بود، ادامه داد.
منبع:ethw
